Św. Małgorzata z Kartony, patronka na rok 2018/2019

Apostolstwo Sióstr Pasterzanek wczoraj i dziś…

 

Zgromadzenie Służebnic Matki Dobrego Pasterza, najmłodsze z 26-ciu założonych przez bł. O. Honorata Koźmińskiego, kapucyna, wyłoniło się w 1895 r. ze Zgromadzenia Córek Maryi Niepokalanej, którego zadaniem było apostolstwo w małych miastach. Widząc potrzebę pomocy młodym kobietom i dziewczętom, które z różnych powodów znalazły się na ulicy bez środków do życia, część sióstr z błogosławieństwem Ojca Założyciela całkowicie poświęciło się tej sprawie.

Patronką zadania została św. Małgorzata z Kortony, franciszkańska tercjarka z XII wieku. Córka ubogiego chłopa z Umbrii we Włoszech we wczesnym dzieciństwie osierocona przez matkę. Opuściła dom rodzinny, gdyż dała się zwieść obietnicą małżeństwa przez młodego szlachcica zauroczonego jej niezwykłą urodą.

Jej nadzieja na poślubienie ukochanego nie spełniła się; nie wiadomo czy przeszkodziła temu tylko jego nagła śmierć na polowaniu. Jednak właśnie ta śmierć przyczyniła się do jej powrotu na drogę godziwego życia. Postanowiła zerwać z dotychczasowym życiem i pomimo pokus oraz propozycji zmieniła swoje życie. Wynagradzała Bogu swoje grzeszne życie konsekwentną pokutą. W sercu zawsze nosiła modlitwę, którą mama nauczyła ją w dzieciństwie.

Po nagłej i tragicznej śmierci kochanka wraz z małym synkiem odeszła z domu, gdzie doświadczała tylko pozorów dobrobytu i szczęścia. Udała się do Kortony, do klasztoru Braci Mniejszych Franciszkanów, by u nich szukać pomocy na drodze powrotu do Boga: Pan Bóg nie chce śmierci grzesznika lecz aby się nawrócił i żył. (Ez33,11)

 

W pracy apostolskiej Sióstr Pasterzanek osoba i życie św. Małgorzaty z Kortony pokazują to, co najważniejsze: ziarno wiary zasiane w sercu dziecka – nawet jeśli kiedyś ono pogubi się w życiu, to nadejdzie czas, gdy zapragnie podźwignąć się z grzechów, a wtedy odnajdzie w swym sercu wiarę i obecność Boga, który jest miłujący i miłosierny.

Siostry prowadzą placówki opiekuńczo-wychowawcze i dydaktyczne: wychowują i nauczają dzieci i młodzież. Tak było od początku.

Najpierw dla dziewcząt uratowanych z ulicy – organizowały kursy trykotarstwa, introligatorstwa i kapelusznictwa. To pozwoliło dziewczętom zdobyć konkretny, płatny zawód i środki do godnego życia. Potem Siostry założyły szkołę zawodową, której działalność przerwała II wojna światowa.

Po wojnie władza ludowa w Polsce odebrała Siostrom możliwość wychowania dzieci i młodzieży: placówki zostały zamknięte, a w dwóch miejscowościach siostry zamknięto w więzieniu.

W demokratycznej Polsce, od 1991 roku Siostry powróciły do pracy pedagogicznej z dziećmi i młodzieżą. Prowadzą placówki wychowawcze i dydaktyczne w: Białymstoku, Dursztynie, Gdańsku, Lublinie i okolicach, w Piasecznie i Skolimowie, a także w Republice Środkowej Afryki.

Pod Warszawą Zgromadzenie Sióstr Pasterzanek prowadzi zespół szkół, gdzie dziewczęta zdobywają zawód kucharza i fryzjera. Placówki prowadzone przez Siostry ukierunkowane są na pracę opiekuńczo-wychowawczą: ośrodki socjalizacyjne, świetlice środowiskowe i przedszkola.

Placówka w Szaflarach jest najbardziej wysuniętą na południe placówką apostolską Zgromadzenia (nie licząc tych w Afryce J ) Od 1999 r. czyli od początku swej działalności w Szaflarach, Siostry udostępniały dom jako miejsce odpoczynku dla dzieci z naszych placówek wychowawczych w innych częściach Polski, a także półkolonie dla dzieci z Szaflar. Od 2002 roku – rozpoczęły pracę w duchu charyzmatu założycielskiego: od stycznia: Przedszkole im. Aniołów Stróżów; od listopada: placówka opiekuńcza dla dzieci i młodzieży.

To Top